İzmir Tavla Derneği’nin her yıl düzenlediği açık tavla turnuvası, biz Bodrum ekibi için artık bir gelenek haline geldi.
Bu yıl da Bodrum’dan İzmir’e doğru, İbrahim Budakoğlu’nun kullandığı araçta, yanında eşi Emel Hanım, Oktay Sancaktaroğlu ve ben, uzun bir yolculuğa çıktık. Yol boyunca gerçekleşen sohbetler, tahmin edemeyeceğimiz kadar derin konulara uzandı. Oktay Bey’in tavla derneğimizle ilgili değerlendirmeleri ve benim Bodrum’daki şehir turnuvalarına dair önerilerimle zenginleşen bu yolculuk, aynı zamanda ülkenin ekonomik koşulları, Bodrum’un yükselen pahalılığı ve yerel yönetim anlayışı gibi ciddi meseleleri de masaya yatırmamıza vesile oldu.
Emel hanım ve Nepal hikayeleri
Yolculuğun en dikkat çekici anlarından biri, Emel Hanım’ın Nepal hakkında anlattıklarıydı. Nepal kültürünün derinliklerine dair bilgilerini paylaştığı sırada, ölülerin ritüellerle yakılmasını ve bunun halk arasında nasıl bir şarkı ve tören geleneğiyle birleştirildiğini anlattı. Bu sohbet, bizi özellikle Katmandu’daki Dwarika’s Hotel’in etkileyici hikayesine sürükledi.
Dwarika’s Hotel, bir kültürel miras anıtı olarak inşa edilmiş ve hikayesi kurucusu Dwarika Das Shrestha’nın 1952 yılında yaşadığı bir olayla başlamıştı. Bir marangozun, eski bir binadan çıkarılan ahşap sütunları yakacak odun olarak kullandığını gören Shrestha, Nepal’in mimari ve kültürel mirasını koruma kararı almıştı. Eşi bu süreçte, tüm servetini ahşap parçaları toplamaya harcayan kocasını hem kaygıyla izliyor hem de onun tutkusuna saygı duyuyordu. Bu hikaye, çiftin karşılıklı anlayış ve desteğini vurgularken otelin dokusuna da ruh katıyor.
Dwarika’s Hotel, 1968 kuşağının özgür ruhları, “Çiçek Çocukları” tarafından da ziyaret edilmiş. John Lennon ve Beatles olmak gibi isimlerin burada konaklaması, otelin uluslararası ün kazanmasında etkili olmuştu. Otelin mimari ihtişamı ve Newari sanatına olan saygısı, onu Nepal’in ruhunu yansıtan bir anıt haline getirdi.
Turnuva ve organizasyon
Çeşme’ye varışımızla birlikte otelimize yerleştik. Ancak önceki turnuvalara göre otel odalarının kalitesinin biraz geride kaldığını hissettik. Turnuvayı düzenleyen Hilmi Gökçen ise bu eksiklikleri organizasyondaki başarısıyla telafi etti. Turnuva alanındaki düzen, yönetim masası, yan oyunların organizasyonu ve tüm detaylar adeta bir saat gibi işliyordu. Hilmi Gökçen, uzun yıllardır tavla camiasında kendine haklı bir yer edinmiş, bu alanda adeta bir marka haline gelmiş bir isim. O ve ekibi, bu turnuvada da üst düzey bir performans sergiledi.
Biz Bodrum ekibi olarak her ne kadar beklenen başarıyı tam anlamıyla sağlayamasak da şampiyonluk kürsüsüne çıkan isimler gururumuz oldu. Özellikle Sayim Keskin ve Vedat Altuğlu’nun danışman çift kategorisinde elde ettikleri şampiyonluk, Bodrum camiası için bir övünç kaynağıydı.
Şampiyon Levent İskender ve centilmenliği
Turnuvanın bireysel Ana kademe kategorideki şampiyonu ise uzun zamandır tanıdığım Levent İskender oldu. Kendisi yalnızca bir tavla oyuncusu değil, aynı zamanda son derece hümanist ve rakibine saygılı bir centilmendir. Oyun esnasında sergilediği soğukkanlılık, stratejik hamleler ve her durumda rakibine duyduğu saygı, onun bu zaferi ne kadar hak ettiğini bir kez daha gösterdi. Her turnuvada kendisiyle birkaç dakikalık sohbet etme fırsatım olur ve her seferinde onun insani değerlerine hayran kalırım. Bu turnuvadaki zaferinden dolayı onu içtenlikle tebrik ediyorum.
Yolculuğun düşündürdükleri
Dönüş yolculuğunda, hem turnuvanın keyfini hem de sohbetlerimizin derinliğini düşündüm. Bodrum’un pahalılığından Nepal’in kültür mirasına, ekonomik koşullardan tavlanın stratejik güzelliklerine kadar uzanan konular, her biri ayrı bir yazı dizisini hak ediyordu. Eminim ki bu deneyimler, gelecekteki yazılarım ve turnuva anılarım için sonsuz bir ilham kaynağı olacak.
